Afgelopen zomervakantie was ik met man en kinderen in Italië. Dit jaar gingen we naar een gebied waar we nog niet eerder geweest waren, ook al zijn we fervente Italië-gangers.
Het was Piëmonte, een prachtige streek in het noorden, met uitzicht over wijngaarden en hazelnootbomen en nog niet overstroomd door toeristen. Echt authentiek Italië, we houden ervan!

We deden niet veel bijzonders, en dat was genoeg. We slenterden door pittoreske dorpjes, verorberden dagelijks verrukkelijke gelati, pizza’s en pasta’s en bij de wijnproeverij bij de lokale wijnboer sleepten we dozenvol heerlijke wijn mee. Verder zwommen we in het lichtzilte zwembad bij ons fantastische appartement, lazen we stapels boeken en deden we vooral NIKS.

Genieten van het uitzicht, zomaar een beetje voor me uit staren met mijn spelende kinderen om me heen, dat is voor mij  waar vakantie om draait.

Ik complimenteerde de Nederlandse eigenaren van ons appartement met de locatie en het uitzicht van hun prachtige verbouwde Piëmontse cascina.
Ze vertelden dat de Italianen hen in het begin maar raar vonden: een van de eerste dingen die ze namelijk deden toen ze het huis kochten was het kappen van zo veel mogelijk bomen, om zo maximaal van het prachtige uitzicht te kunnen genieten. Dat is iets wat Italianen nooit zouden doen en ook helemaal niet begrijpen.

Wij als Nederlanders willen zo veel mogelijk licht en ramen in huis, Italianen willen juist kleine ramen met luiken ervoor, om de warmte buiten te houden.
Een immens verschil van inzicht!

En toen begon het mij ook op te vallen: langs de kant van de weg zijn vaak bankjes geplaatst. Maar niet zoals dat in Nederland zou gebeuren met je rug naar de weg en met uitzicht over de velden, nee, in Italië staan de bankjes met hun rug naar het uitzicht en kijk je niet zelden tegen een betonnen muur aan! Heel gek voor ons als Nederlanders!

Ik probeerde aan dit fenomeen een conclusie te verbinden: is voor ons als Nederlanders het uitzicht belangrijk? En willen we gezien worden in ons huis met veel ramen en nooit de gordijnen dicht? Ja, dat klopt. Ook bij het ondernemen. IK lees niet anders dan ZICHTBAARHEID, ZICHTBAARHEID, ZICHTBAARHEID. Italianen hebben hier geen boodschap aan. Ze zijn vaak juist onzichtbaar! De meest geweldige restaurantjes liggen vaak op onmogelijk lelijke plekken als een achterafstraatje of zelfs op een industrieterrein. Vreemd, terwijl de Italianen er zelf over het algemeen tiptop bij lopen. Het blijft voor mij een soort mysterie…

Wellicht een mooie klus om te onderzoeken bij mijn volgende bezoek aan Italië.