Zwembad

Daar zat ik: prinsheerlijk op een zonnebedje bij een super-de-luxe aquablauw zwembad in Thailand. Ik dacht aan de afgelopen twee weken waarin we met ons gezin een adembenemende reis door dit magnifieke groene paradijs maakten. We zagen immense Boeddha’s, staken wierook en kaarsjes aan om hem te eren, bewonderden eeuwenoude tempels, klauterden over rotsen, fietsten in de verzengende hitte door het land, bezochten kokosplantages, rijstvelden, afgelegen bergdorpjes en klaterende watervallen.

Olifanten

Onze kinderen genoten, en wij ook. Wat een kleurrijk en veelzijdig land is dit! Het hoogtepunt van onze vakantie was een uitputtende jungletocht waarin we kajakten, doorweekt werden door de regen die als een gordijn vanuit de hemel over ons uitgestort werd (we waren er in de regentijd), uitgleden in modderige stroompjes, slangen ontweken, maar met de absolute beloning als hoogtepunt: ons bezoek aan de trots van Thailand: de olifanten.

Wat een indrukwekkende dieren zijn dat zeg, die vriendelijke reuzen. Deze groep vredelievende dieren was gewend aan mensen, ze worden dagelijks bezocht door vele nieuwsgierige toeristen, maar ze leken onverstoorbaar en bleven tegen iedereen supervriendelijk en geduldig.

We mochten de olifanten helpen wassen en scrubben, de Mahut (ieder dier heeft zijn eigen verzorger) hielden een oogje in het zeil, daarna knuffelden en aaiden we de dieren en bereiden we in grote bakken het eten (suikerriet, bananen, ananas en tamarinde) voor hen. Daarna mochten we ze eten geven. Wat een belevenis! We waren er alle zes stil van en enorm onder de indruk.

Wat heeft dit verhaal te maken met Leesvink en met de titel van dit stukje, zul je je wellicht afvragen?

Agenda

Ik realiseerde me daar op mijn verre bedje bij het zwembad ineens hoe anders wij in het leven staan dan de mensen in Azië. Wij Westerlingen (ik incluis) zijn over het algemeen alleen maar bezig met onze agenda: op vakantie plannen we alweer onze volgende bestemming, eenmaal thuisgekomen is het eerste dat we doen onze agenda bijwerken en alles zo veel mogelijk vooruit plannen en regelen.

Ik ben stiekem best jaloers op de mensen in Thailand. Zij verstaan de kunst om écht in het ‘hier en nu’ te leven. ‘Geen zorgen voor morgen’ lijkt daar het absolute adagium. Waarschijnlijk schets ik hier een te rooskleurig beeld, de Thai werken hard voor hun geld en hun levens zijn op veel fronten stukken minder zorgeloos dan de onze. Maar toch: leven in het nu, de dingen doen die je echt leuk vindt en je daaraan houden: dat was voor mij heel inspirerend om te zien.

Boeken

Tja, en hoe nu verder? Goede voornemens zijn meestal gereserveerd voor rond de jaarwisseling. Je neemt je eind december voor om het ‘helemaal anders’ te gaan doen, om er vervolgens halverwege januari achter te komen dat je poging voor de zoveelste keer al gestrand is voordat ie goed en wel was begonnen. ‘Volgend jaar beter’, denk je nog en gaat weer over tot de orde van de dag. Dit bedoel ik dus niet met goede voornemens. Mijn goede voornemen voor dit schooljaar bestaan eruit dat ik echt meer tijd ga nemen voor iets wat ik enorm graag doe en ook nodig heb om mijn werk te kunnen doen: kinderboeken lezen. Dus als je me zoekt: ik zit in een boek!