Mijn nieuwe corona-routine bestaat eruit dat ik heel veel ga wandelen in het bos hier om de hoek. Soms neem ik de kinderen mee, die dan voor me uit skaten en roepen dat ik veeel te langzaam loop.
Daarnaast heb ik echt de podcast ontdekt die mij af en toe gezelschap houdt. Ik luister graag naar de omdenken-podcast, erg leuk en leerzaam in allerlei situaties. De Waanzinnige Podcast van 13 afleveringen is ook erg leuk: kinderen die vertellen over hun favoriete leesboek. Eén keer per maand komt er een nieuwe aflevering online van de Grote Vriendelijke Podcast, waarin recensenten Jaap Friso en Bas Maliepaard een uur lang in gesprek gaan met een kinderboekenauteur over diens werk. Naar deze podcast kijk ik echt uit.
Ik had al gezien dat in deze aflevering Jeska Verstegen te gast zou zijn om te praten over haar net verschenen jeugdboek Ik zal je bewaren.
Bij mijn ochtendwandeling zette ik nietsvermoedend mijn koptelefoon op. De podcast begon wat anders dan anders, want door de corona-crisis zaten de presentatoren en hun gast ieder in hun eigen huis.
Na wat inleidende items kwam Jeska aan het woord. Ik kende haar eigenlijk niet, heb wel haar boeken over Keteltje wel eens gezien (lieve, kleurrijke verhaaltjes voor jonge kinderen) waarvan ze de tekst schreef en de illustraties maakte.
Ze was te gast bij de GVP omdat ze dit keer een serieus jeugdboek had geschreven, daar wilden Bas en Jaap graag met haar over praten.
Ze vertelde dat het boek autobiografisch is en dat ze er bijna 7 jaar aan werkte. Het verhaal gaat over Jeska als 11 jarig meisje. Het is een rustig, fragiel meisje dat met haar ouders en oudere zus in een dorp in Brabant woont. Ze gedraagt zich keurig, doet vrijwel altijd wat er gezegd wordt en probeert zo onopvallend mogelijk door het leven te gaan. Gaandeweg blijkt dat dit gedrag volledig gestuurd is door haar moeder, die een immens geheim met zich meedraagt. Waarom mag Jeska (Jesje in het verhaal) niet vragen naar het verleden van haar moeder, waarom doet ze soms ook overdag de gordijnen dicht en waarom mag ze niet in haar eentje naar haar Bomma (oma) toe? Jesje gaat op onderzoek uit en komt gaandeweg achter het gruwelijke geheim dat haar moeder al die jaren al met zich meedraagt. Het onvermogen van haar moeder om te praten over dit verleden en het besef bij Jesje dat er van alles wordt verzwegen was de drijfveer voor Jeska om dit boek te schrijven.
Ademloos luisterde ik een uur lang naar haar verhaal. Prachtig verteld en met goede interventies van Jaap en Bas.
Daarna kon ik niet wachten om het boek te lezen. Ik vond het een heftig boek, met veel onderhuidse spanning en onuitgesproken verwachtingen. Mijn sympathie ging uit naar Jeska, die probeert volledig volgens de maatstaven van haar moeder te leven. Maar ook voelde ik mee met haar moeder, die haar oorlogstrauma nooit heeft kunnen verwerken en dat als een last met zich meetorst. Het onvermogen om over het verleden te spreken (de Bomma, de moeder en het kind) zorgt ervoor dat het onverwerkte verdriet generaties doorgaat.
Een prachtig, indringend, ontroerend, beklemmend portret van een 11 jarig meisje dat de wereld om zich heen probeert te begrijpen, maar verstrikt raakt in de oorlogstrauma’s van haar moeder en oma.
Ook lezen? Bestel het boek hier.
