De afgelopen jaren heb ik de bovenstaande zin al tientallen keren gehoord: soms uitgesproken door anderen (die mij echt willen helpen), en soms door een irritant stemmetje in mijn eigen hoofd.

Er zijn honderden redenen om te gaan bloggen

Er zijn honderden redenen om te gaan bloggen en die zijn, zeker zakelijk gezien, allemaal relevant en verdedigbaar.

Een paar van die redenen zijn: je (potentiële) klanten leren je beter kennen, ze krijgen vertrouwen in je en in het product of in de dienst die je verkoopt, je wordt beter vindbaar voor mensen, persoonlijke stukken zijn altijd leuk om te lezen, door te bloggen krijg je meer contact met je huidige klanten en toekomstige klanten.

Deze redenen klinken mij als enthousiast ondernemer als muziek in de oren. Dat wil ik allemaal wel!
Maar waarom heb ik het dan nog nooit gedaan? Bloggen over mijn bedrijf?

Ik vertel toch altijd iedereen te pas en te onpas over Leesvink? Ik zaag mijn gesprekspartners op borrels en verjaardagen toch altijd tot vervelens toe door over mijn bedrijf?
Waarom dan nog nooit een blog?

Ik heb al maanden geleden samen met een dierbare vriendin die zelf kei-goed is in bloggen een lijstje met blog-onderwerpen bedacht. Dat lijstje is echt een mooi lijstje, met interessante thema’s, dus daar ligt het niet aan…

Wat is dan het probleem?

Ik. Ik ben het probleem.

Ik heb wel een grote mond en durf van alles te roepen, maar als het persoonlijk wordt vind ik het ineens heel eng. Dat stemmetje in mijn hoofd roept heel onaardige dingen: ‘Wie zit er nu op jou te wachten?’ ‘Denk je nu echt dat ze het interessant vinden wat jij vertelt?’ ‘Niemand wil die stomme stukjes van jou lezen!’ En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Maar nu heb ik een besluit genomen: ik ga bloggen!

Vanaf nu ga ik tweewekelijks een blog plaatsen met wat ik meemaak met Leesvink, ik ga tips geven over boeken en lezen en verder hoop ik jullie een mooi inkijkje te geven in wat het ondernemerschap voor mij betekent!

Het stemmetje in mijn hoofd delft het onderspit: Ik ga bloggen!